ကို... နာတယ္...
စုစုရဲ႕ ႏို႕ေလးေတြက မၾကီးလြန္း မေသးလြန္းနဲ႕ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ အေနေတာ္ေလးျဖစ္ပါတယ္။မိုးေ၀လည္း တစ္ခါမွ မကိုင္ဘူးေတာ့ လက္ေတြတုန္ေနတယ္။ ဘယ္သူမွမကိုင္ဘူးတဲ့ ႏို႕ေလးဆိုေတာ့ ႏို႕သီးေခါင္းေလးက ရွာမရဘူး။ ေဘာ္လီေပၚက ကိုင္ရတာလည္း ပါတာေပါ့။ ႏို႕ေလးေတြကို မနယ္တတ္နယ္တတ္နဲ႕ နယ္ရင္း အားမလိုအားမရျဖစ္ျပီး ညွစ္လုိက္မိတယ္။ "အ..." "ကို... နာတယ္..." "ေဆာ... ေဆာရီးေနာ္... စု...တအားနာသြားလား" "ဟင့္... နာတာေပါ့...ကို က အရမး္ညွစ္တာကိုး..." မိုးေ၀လည္း ေခၽြးေတြဘာေတြ ေတာ္ေတာ္ေလး ျပန္ေနျပီ။ ေအာက္ကေကာင္ကလည္း ျငိမ္ျငိမ္မေန။ ေတာ္ေသးတာက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးထိုင္တာဆိုေတာ့ သူ႕ေကာင္နဲ႕ စုစုကို ေတာ့မထိေသး။ စုစုမွာလည္း မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ျပီး မိုးေ၀ကိုပဲ အတင္းဖက္ထားတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္လို႕ ျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိုးေ၀ေခါင္းထဲ အေတြးတစ္ခုလက္ခနဲေပၚလာတယ္။ သူဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီး ရတနာ၀င္းထိန္ ရဲ႕ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ေရးသားခ်က္ေလးပါ။ ဘာတဲ့... 'အပ်ိဳစစ္စစ္မိန္းကေလးေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ေပးျပီး ႏို႕ေလးေတြကိုသ...
Comments
Post a Comment